Main Text – A Thing of Beauty
Translate – A Thing of Beauty
A Thing of Beauty
By John Keats
A thing of beauty is a joy forever
Its loveliness increases; it will never
Pass into nothingness but will keep
A bower quiet for us, and a sleep
Full of sweet dreams, and health, and quiet breathing.
Therefore, on every morrow, are we wreathing
A flowery band to bind us to the earth,
Spite of despondence, of the inhuman dearth
Of noble natures, of the gloomy days,
Of all the unhealthy and o’er-darkened ways
Made for our searching: yes, in spite of all,
Some shape of beauty moves away the pall
From our dark spirits. Such the sun, the moon,
Trees old, and young, sprouting a shady boon
For simple sheep, and such are daffodils
With the green world they live in and clear rills
That for themselves a cooling covert make
’Gainst the hot season; the mid forest brake,
Rich with a sprinkling of fair musk-rose blooms;
And such, too is the grandeur of the dooms
We have imagined for the mighty dead;
All lovely tales that we have heard or read
An endless fountain of immortal drink,
Pouring unto us from the heaven’s brink.
জন কিটছৰ সৌন্দৰ্য্যৰ এটা বস্তু
তাৰ ৰুচি বা লাৱণ্য দিনক দিনে বাঢ়ি যায়,
সেয়া কেতিয়াও অন্ত হৈ নাযায়;
বৰঞ্চ, ই আমাৰ বাবে এটি নীৰৱ আশ্ৰয় হৈ থাকে —
য’ত থাকিব মিঠা সপোনৰে ভৰপূৰ নিদ্ৰা,
ভাল স্বাস্থ্য আৰু শান্ত নিঃশ্বাস।
সেয়ে, প্ৰতিটো পুৱাই, আমি গাঁথি থাকোঁ
ফুলৰে এটি মালা — যি আমাক পৃথিৱীৰে সংযুক্ত কৰি ৰাখে।
যদিও হতাশা, দয়াহীন আৰু উচ্চ-মানৱৰ অভাৱ,
অন্ধকাৰ দিনবোৰ,
অস্বাস্থ্যকৰ আৰু অতি-অন্ধকাৰ পথবোৰ —
যিবোৰত আমি খুজি ফুৰোঁ —
এই সকলোবোৰৰ মাজতো,
সৌন্দৰ্য্যৰ কোনোবা ৰূপে
আমাৰ মনৰ অন্ধকাৰ আঁতৰাই দিয়ে।
সৌন্দৰ্য্যৰ এনে ৰূপবোৰ হ’ল —
সূৰ্য, জোনাক,
পুৰণি আৰু নতুন গছবোৰ —
যিয়ে সাধাৰণ ভেড়াৰ বাবে জিৰণীৰ বাবে ছাঁ দিয়ে,
আৰু ডেফোডিল ফুলবোৰ,
যিবোৰে সেউজীয়া পৃথিৱীত বাস কৰে।
স্বচ্ছ পানীৰে ভৰা জাৰী-বাৰীৰ ধাৰাসমূহো —
যিয়ে গৰম সময়ত নিজেৰে ঠাণ্ডা আশ্ৰয় সৃষ্টি কৰে।
জংগলৰ মাজত থকা সৌন্দৰ্য্যৰ বন্তি —
য’ত দামী ধুনীয়া গন্ধযুক্ত গোলাপৰ ফুল সিচঁৰিত থাকে।
এইবোৰেই নহয় —
মহান মানুহবোৰৰ বাবে আমি কল্পনা কৰা গৰ্বান্বিত ভাগ্যবোৰো —
যিসকল মানুহ বুজাব পৰা মৰম, সত্য আৰু মহত্বৰ প্রতীক।
আৰু আমি শুনা বা পঢ়া সকলো ধুনীয়া কাহিনীবোৰো —
এইবোৰে আমাৰ বাবে
অমৰ পানীৰ এটি অন্তহীন উৎস হৈ পৰে,
যি স্বৰ্গৰ দাঁতিৰ পৰা আমাৰ ফালে বৈ আহে।
Narrative Summary of “ A Thing of Beauty ”
This poem A Thing of Beauty is written by John Keats, a Romantic poet who deeply loved nature and beauty. In this poem, he tells us that beautiful things give us joy forever. They do not disappear or become dull with time. In fact, their beauty and charm keep on increasing.
Keats says that when we are tired, sad, or worried, beautiful things help us to relax. They give us peaceful sleep, sweet dreams, and freshness of health. Every day, they help us stay connected to life — like a beautiful garland tying us to the earth.
Life is not always happy. Sometimes we feel hopeless. There is a lack of good people in the world, and we often walk through dark and unhealthy paths. We face sad days and struggles. But still, some form of beauty — whether in nature or in stories — removes the darkness from our hearts.
Keats gives many examples of beautiful things:
• The sun and the moon
• Old and young trees giving shade
• Daffodils in green fields
• Small streams that cool the land in summer
• Thick forests filled with musk-roses
He also says that even the great people who died long ago leave behind a kind of beauty through their grand and noble stories. These tales give us hope and strength.
At the end, the poet says that all this beauty is like an eternal fountain from heaven. It gives us immortal joy, flowing forever into our lives.
প্ৰকৃতি আৰু সৌন্দৰ্য্যক গভীৰভাৱে ভালপোৱা ৰোমান্টিক কবি জন কিটছৰ এই কবিতাটো লিখিছে। এই কবিতাটোত তেওঁ আমাক কৈছে যে সুন্দৰ বস্তুৱে আমাক চিৰদিনৰ বাবে আনন্দ দিয়ে। সময়ৰ লগে লগে সেইবোৰ নোহোৱা হৈ নাযায় বা নিস্তেজ হৈ নাযায়। আচলতে তেওঁলোকৰ সৌন্দৰ্য্য আৰু মনোমোহাতা বাঢ়ি গৈ থাকে।
কিটছে কৈছে যে যেতিয়া আমি ভাগৰুৱা, দুখী বা চিন্তিত হৈ পৰো তেতিয়া ধুনীয়া ধুনীয়া বস্তুবোৰে আমাক শিথিল হ’বলৈ সহায় কৰে। তেওঁলোকে আমাক শান্তিপূৰ্ণ টোপনি, মধুৰ সপোন, স্বাস্থ্যৰ সতেজতা প্ৰদান কৰে। প্ৰতিদিনে তেওঁলোকে আমাক জীৱনৰ সৈতে সংযুক্ত হৈ থাকিবলৈ সহায় কৰে — পৃথিৱীৰ লগত বান্ধি ৰখা এখন ধুনীয়া মালাৰ দৰে।
জীৱনটো সদায় সুখী নহয়। কেতিয়াবা আমি আশাহীন অনুভৱ কৰো। পৃথিৱীত ভাল মানুহৰ অভাৱ, আমি প্ৰায়ে অন্ধকাৰ আৰু অস্বাস্থ্যকৰ পথেৰে খোজ কাঢ়ি যাওঁ। আমি দুখৰ দিন আৰু সংগ্ৰামৰ সন্মুখীন হওঁ। কিন্তু তথাপিও কোনোবা নহয় কোনোবা ধৰণৰ সৌন্দৰ্য্যই — প্ৰকৃতিতেই হওক বা কাহিনীতেই হওক — আমাৰ হৃদয়ৰ পৰা আন্ধাৰ আঁতৰাই পেলায়।
কিটছে সুন্দৰ বস্তুৰ বহুতো উদাহৰণ দিছে:
- সূৰ্য্য আৰু চন্দ্ৰ
- ছাঁ দিয়া পুৰণি আৰু সৰু গছ
- সেউজীয়া পথাৰত ডেফডিল
- গৰমৰ দিনত মাটি ঠাণ্ডা কৰা সৰু সৰু নৈ
- কস্তুৰী-গোলাপ ফুলেৰে ভৰা ডাঠ অৰণ্য
তেওঁ লগতে কয় যে বহু আগতেই মৃত্যু হোৱা মহান লোকসকলেও নিজৰ ভৱিষ্যৎ আৰু উন্নত কাহিনীৰ জৰিয়তে এক প্ৰকাৰৰ সৌন্দৰ্য্য এৰি থৈ যায়। এই কাহিনীবোৰে আমাক আশা আৰু শক্তি প্ৰদান কৰে।
শেষত কবিয়ে কৈছে যে এই সকলোবোৰ সৌন্দৰ্য্য স্বৰ্গৰ পৰা অহা চিৰন্তন ফোয়াৰাৰ দৰে। ই আমাক অমৰ আনন্দ দিয়ে, চিৰদিনৰ বাবে আমাৰ জীৱনলৈ বৈ যায়।
Poetic Devices in “A Thing of Beauty”
- Alliteration
This is the repetition of the same consonant sound at the beginning of nearby words.
Examples:
• “simple sheep” → repetition of ‘s’ sound.
• “cooling covert” → repetition of ‘c’ sound.
This adds a smooth, musical rhythm to the poem.
“সৌন্দৰ্য্যৰ এটা বস্তু”ত কাব্যিক যন্ত্ৰ
১/ এলিটেচন
ওচৰৰ শব্দৰ আৰম্ভণিতে একেটা ব্যঞ্জনধ্বনিৰ পুনৰাবৃত্তি।
উদাহৰণ:
- “সৰল ভেড়া” → ‘s’ শব্দৰ পুনৰাবৃত্তি।
- “cooling covert” → ‘গ’ শব্দৰ পুনৰাবৃত্তি।
ইয়াৰ দ্বাৰা কবিতাটোত এক মসৃণ, সংগীতৰ ছন্দ যোগ হয়।
- Imagery
Keats uses words that create pictures in our mind. He describes nature so clearly that we can almost see it.
Examples:
• “shady boon”, “clear rills”, “musk-rose blooms”
• We imagine forests, flowers, and flowing water.
It helps us visualize beauty and feel peace.
২/ চিত্ৰকল্প
কিটছে আমাৰ মনত ছবি সৃষ্টি কৰা শব্দ ব্যৱহাৰ কৰে। তেওঁ প্ৰকৃতিক ইমান স্পষ্টকৈ বৰ্ণনা কৰিছে যে আমি প্ৰায় দেখা পাওঁ।
উদাহৰণ:
- “ছায়াযুক্ত বৰ”, “স্পষ্ট ৰিলছ”, “কস্তুৰী-গোলাপ ফুল”
- আমি অৰণ্য, ফুল, আৰু বৈ যোৱা পানীৰ কল্পনা কৰোঁ।
ই আমাক সৌন্দৰ্য্য কল্পনা কৰাত সহায় কৰে আৰু শান্তি অনুভৱ কৰে।
- Metaphor
A metaphor compares two things without using “like” or “as”.
Example:
• “A thing of beauty is a joy forever”
Here, beauty is compared to a source of eternal happiness.
• “Endless fountain of immortal drink”
This compares beauty to a never-ending fountain from heaven.
It makes abstract feelings (like joy) feel real and touchable.
৩/ উপমা
উপমাই “লাইক” বা “as” ব্যৱহাৰ নকৰাকৈ দুটা বস্তু তুলনা কৰে।
উদাহৰণ:
- “সুন্দৰ বস্তু এটা চিৰদিনৰ বাবে আনন্দ”
ইয়াত সৌন্দৰ্য্যক চিৰন্তন সুখৰ উৎসৰ সৈতে তুলনা কৰা হৈছে। - “অমৰ পানীয়ৰ অন্তহীন ফোয়াৰা”
ইয়াৰ দ্বাৰা সৌন্দৰ্য্যক স্বৰ্গৰ পৰা অহা কেতিয়াও শেষ নোহোৱা ফোয়াৰাৰ সৈতে তুলনা কৰা হৈছে।
ই বিমূৰ্ত অনুভূতি (এই বিমূৰ্ত) বাস্তৱ আৰু স্পৰ্শযোগ্য অনুভৱ কৰায়।
- Anaphora
When a word or group of words is repeated at the beginning of lines.
Example:
• “Of noble natures, of the gloomy days,
Of all the unhealthy and o’er-darkened ways”
Repeating “of” gives the poem a rhythmic balance and emphasis.
৪/ এনাফোৰা
শাৰীৰ আৰম্ভণিতে যেতিয়া কোনো শব্দ বা শব্দৰ গোটৰ আওৰোৱা হয়।
উদাহৰণ:
- “উন্নত স্বভাৱৰ, ম্লান দিনৰ,
সকলো অস্বাস্থ্যকৰ আৰু অ’ৰ-আন্ধাৰ পথৰ”
“অৰ” আওৰাই কবিতাটোত ছন্দময় ভাৰসাম্য আৰু জোৰ দিয়া হয়।
- Personification
When non-living things are given human qualities.
Example:
• “Some shape of beauty moves away the pall
From our dark spirits.”
Beauty is described as doing an action — like lifting sadness — almost like a person.
৫/ ব্যক্তিত্ব
যেতিয়া অজীৱক মানৱীয় গুণ দিয়া হয়।
উদাহৰণ:
- “কোনোবা আকৃতিৰ সৌন্দৰ্য্যই পালটো আঁতৰাই পেলায়
আমাৰ অন্ধকাৰ আত্মাৰ পৰা।”
সৌন্দৰ্য্যক কোনো এটা কৰ্ম কৰা বুলি বৰ্ণনা কৰা হৈছে — যেনেকৈ দুখ উঠাব লাগে — প্ৰায় এজন ব্যক্তিৰ দৰে।
- Rhyme Scheme
The poem follows a regular rhyme pattern:
aa bb cc dd…
Example:
• forever / never
• keep / sleep
• dreams / streams
This gives the poem a musical flow and makes it easier to remember.
৬/ ছন্দ আঁচনি
কবিতাটোত নিয়মীয়া ছন্দৰ আৰ্হি অনুসৰণ কৰা হৈছে:
aa bb cc dd…
উদাহৰণ:
- চিৰদিনৰ বাবে/কেতিয়াও নহয়
- ৰাখিব/শুব
- সপোন/সুঁতি
ইয়াৰ দ্বাৰা কবিতাটোত সংগীতৰ প্ৰবাহ পোৱা যায় আৰু মনত ৰখাটো সহজ হৈ পৰে।
- Enjambment
When a sentence or idea continues to the next line without a pause.
Example:
• “A thing of beauty is a joy forever
Its loveliness increases, it will never
Pass into nothingness…”
It creates flowing movement, just like the fountain of beauty Keats describes.
৭/ এনজাম্বমেণ্ট
যেতিয়া কোনো বাক্য বা ধাৰণা এটা বিৰতি নোহোৱাকৈ পৰৱৰ্তী শাৰীলৈ আগবাঢ়ি যায়।
উদাহৰণ:
- “সুন্দৰ বস্তু এটা চিৰদিনৰ বাবে আনন্দ।”
ইয়াৰ মৰমলগা বাঢ়ে, কেতিয়াও নহয়
পাছ ইনটু নথিংনেছ…”
ই প্ৰবাহিত গতিৰ সৃষ্টি কৰে, ঠিক যেনেকৈ কিটছে বৰ্ণনা কৰিছে সৌন্দৰ্য্যৰ ফোয়াৰাটোৱে।
Narrative Explanation of Poetic Devices in “A Thing of Beauty”
In his poem “A Thing of Beauty”, John Keats uses several poetic devices to make his message about beauty more powerful, musical, and memorable. Let’s walk through them like we’re taking a peaceful stroll through his poem.
As we begin reading, we notice that the poem has a soft and flowing rhythm. That’s because Keats uses alliteration — repeating the same sound at the beginning of nearby words. For example, when he says “simple sheep” or “cooling covert”, the repetition of the ‘s’ and ‘c’ sounds makes the lines smooth and musical. It’s like a gentle song whispering through nature.
Now, as we read on, Keats paints pictures with words — we can almost see the trees, the flowers, the clear streams, and the cool forests. This is called imagery. It’s the poet’s way of showing us beauty instead of just telling us about it. His words create a natural scenery right before our eyes, and we feel like we’re walking in a calm, green world.
Then comes metaphor, a clever trick poets use to compare two different things. But they don’t say “like” or “as” — they say it directly. For example, Keats begins with a strong line: “A thing of beauty is a joy forever.” Here, he doesn’t say it’s like joy — he says it is joy. He also describes beauty as an “endless fountain of immortal drink”, as if beauty is something we can drink from and feel refreshed forever. These metaphors make beauty feel real, almost touchable.
Keats also loves repetition for effect. He repeats the word “of” in lines like “Of noble natures, of the gloomy days, of all the unhealthy…”. This is called anaphora — repeating words at the start of lines. It gives the poem a rhythm and emphasizes the struggles and sorrows we face in life.
But don’t worry — even when Keats talks about pain and sadness, he makes us feel hopeful. That’s because he personifies beauty — that means he treats it like a person. In the line “Some shape of beauty moves away the pall from our dark spirits,” beauty is doing something — it’s moving the sadness away. This is called personification, and it makes beauty feel alive, like a gentle healer who comforts our soul.
The poem also follows a regular rhyme scheme — every pair of lines rhymes, like forever/never, keep/sleep, boon/moon. This regular aa, bb, cc pattern makes the poem musical and easy to remember — like a lullaby from nature.
Finally, Keats often continues his sentences from one line to the next without stopping. This is called enjambment. It gives the poem a natural flow — like a river that keeps moving. There are no hard stops; thoughts flow freely, just like beauty flows endlessly from the heavens in the poem.
“সৌন্দৰ্য্যৰ এটা বস্তু”ত কাব্যিক যন্ত্ৰৰ আখ্যানমূলক ব্যাখ্যা
জন কিটছে তেওঁৰ কবিতা “এ থিং অৱ বিউটি”ত সৌন্দৰ্য্যৰ বিষয়ে তেওঁৰ বাৰ্তাক অধিক শক্তিশালী, সংগীতময় আৰু স্মৰণীয় কৰি তুলিবলৈ কেইবাটাও কাব্যিক যন্ত্ৰ ব্যৱহাৰ কৰিছে। তেওঁৰ কবিতাটোৰ মাজেৰে শান্তিৰে খোজ কাঢ়ি যোৱাৰ দৰে সেইবোৰৰ মাজেৰে খোজ কাঢ়ি যাওঁ আহক৷
আমি পঢ়িবলৈ আৰম্ভ কৰাৰ লগে লগে আমি লক্ষ্য কৰোঁ যে কবিতাটোৰ এটা কোমল আৰু বৈ যোৱা ছন্দ আছে। কাৰণ কিটছে এলিটেচন ব্যৱহাৰ কৰে — ওচৰৰ শব্দৰ আৰম্ভণিতে একেটা শব্দৰ পুনৰাবৃত্তি। উদাহৰণস্বৰূপে, তেওঁ যেতিয়া “সৰল ভেড়া” বা “শীতল গোপন” বুলি কয়, তেতিয়া ‘স’ আৰু ‘গ’ শব্দৰ পুনৰাবৃত্তিই শাৰীবোৰ মসৃণ আৰু সংগীতময় কৰি তোলে। প্ৰকৃতিৰ মাজেৰে ফুচফুচাই কোৱা এটা কোমল গীতৰ দৰে৷
এতিয়া আমি পঢ়ি থাকোঁতে কিটছে শব্দৰে ছবি আঁকিছে — আমি প্ৰায় দেখা পাওঁ গছবোৰ, ফুলবোৰ, স্বচ্ছ নৈবোৰ, আৰু শীতল অৰণ্যবোৰ। ইয়াক চিত্ৰকল্প বোলা হয়। কবিয়ে আমাক সৌন্দৰ্য্যৰ কথা কোৱাৰ পৰিৱৰ্তে আমাক দেখুৱাই দিয়াৰ ধৰণ৷ তেওঁৰ কথাই আমাৰ চকুৰ সন্মুখতে এক প্ৰাকৃতিক দৃশ্যপটৰ সৃষ্টি কৰে, আৰু আমি অনুভৱ কৰোঁ যে আমি এখন শান্ত, সেউজীয়া পৃথিৱীত খোজ কাঢ়িছো৷
তাৰ পিছত আহে উপমা, কবিসকলে দুটা বেলেগ বেলেগ কথাৰ তুলনা কৰিবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা এক চতুৰ কৌশল। কিন্তু তেওঁলোকে “লাইক” বা “as” বুলি নকয় — তেওঁলোকে পোনপটীয়াকৈ কয়। উদাহৰণস্বৰূপে, কিটছে এটা শক্তিশালী শাৰীৰে আৰম্ভ কৰিছে: “সুন্দৰ বস্তু এটা চিৰদিনৰ বাবে আনন্দ।” ইয়াত তেওঁ আনন্দৰ দৰে বুলি কোৱা নাই — আনন্দ বুলি কৈছে৷ তেওঁ সৌন্দৰ্য্যক “অমৰ পানীয়ৰ অন্তহীন ফোয়াৰা” বুলিও বৰ্ণনা কৰিছে, যেন সৌন্দৰ্য্য এনেকুৱা বস্তু যাৰ পৰা আমি পান কৰিব পাৰো আৰু চিৰদিনৰ বাবে সতেজ অনুভৱ কৰিব পাৰো। এই উপমাবোৰে সৌন্দৰ্য্যক বাস্তৱিক, প্ৰায় স্পৰ্শযোগ্য অনুভৱ কৰায়।
কিটছে প্ৰভাৱৰ বাবে পুনৰাবৃত্তিও ভাল পায়। তেওঁ “অভিন্ন প্ৰকৃতিৰ, ম্লান দিনৰ, সকলো অস্বাস্থ্যকৰ…”ৰ দৰে শাৰীত “ৰ” শব্দটো আওৰাইছে। ইয়াক এনাফোৰা বোলা হয় — শাৰীৰ আৰম্ভণিতে শব্দৰ আওৰাই থকা। ই কবিতাটোক এক ছন্দ প্ৰদান কৰাৰ লগতে জীৱনত আমি সন্মুখীন হোৱা সংগ্ৰাম আৰু দুখৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰে।
কিন্তু চিন্তা নকৰিব — কিটছে বিষ আৰু দুখৰ কথা ক’লেও তেওঁ আমাক আশাবাদী অনুভৱ কৰায়৷ কাৰণ তেওঁ সৌন্দৰ্য্যক ব্যক্তিগতকৰণ কৰে — অৰ্থাৎ তেওঁ ইয়াক এজন ব্যক্তিৰ দৰে ব্যৱহাৰ কৰে। “সৌন্দৰ্য্যৰ কোনোবা আকৃতিয়ে আমাৰ অন্ধকাৰ আত্মাৰ পৰা পাল আঁতৰাই পেলায়” এই শাৰীটোত সৌন্দৰ্য্যই কিবা এটা কৰি আছে — ই দুখক আঁতৰাই লৈ গৈছে। ইয়াক ব্যক্তিত্ব বোলা হয়, আৰু ই সৌন্দৰ্য্যক জীয়াই থকা অনুভৱ কৰায়, আমাৰ আত্মাক সান্ত্বনা দিয়া এজন কোমল ৰোগ নিৰাময়কাৰীৰ দৰে।
কবিতাটোত নিয়মীয়া ছন্দৰ আঁচনিও অনুসৰণ কৰা হৈছে — প্ৰতি যোৰ শাৰীৰ ছন্দ, যেনে চিৰদিন/কেতিয়াও, ৰাখক/শুব, বৰ/চন্দ্ৰ। এই নিয়মীয়া aa, bb, cc আৰ্হিটোৱে কবিতাটোক সংগীতময় আৰু মনত ৰখাত সহজ কৰি তোলে — প্ৰকৃতিৰ পৰা অহা লুলাবীৰ দৰে।
শেষত কিটছে প্ৰায়ে ৰৈ নোযোৱাকৈ এটা শাৰীৰ পৰা আন এটা শাৰীৰ বাক্যবোৰ আগবঢ়াই লৈ যায়। ইয়াক এনজাম্বমেণ্ট বোলা হয়। ই কবিতাটোক এক স্বাভাৱিক প্ৰবাহ দিয়ে — গতিশীল হৈ থকা নদীৰ দৰে। কোনো কঠিন ষ্টপ নাই; চিন্তাবোৰ মুক্তভাৱে বৈ যায়, ঠিক যেনেকৈ কবিতাটোত আকাশৰ পৰা সৌন্দৰ্য্য অন্তহীনভাৱে বৈ যায়।
The Life of John Keats: A Journey Through Beauty and Words
Imagine a young man in 19th-century England, walking through the bustling streets of London, his mind filled with dreams not of wealth or fame, but of poetry and beauty. This was John Keats, born on October 31, 1795, in Moorgate, London.
Keats’s early life was marked by hardship. Orphaned at a young age, he faced financial struggles and personal losses. Despite these challenges, he pursued a career in medicine, training at Guy’s Hospital in London. However, his heart was drawn to poetry. The allure of words and the beauty they could convey proved too strong to resist.
In 1816, Keats made a pivotal decision: he chose to dedicate himself entirely to poetry. His works, rich in vivid imagery and emotional depth, began to capture the attention of literary circles. He became associated with the Romantic movement, a literary era that emphasized emotion, nature, and individualism.
Keats’s poetry is renowned for its sensuous language and exploration of beauty. He believed that beauty was a source of eternal joy, a theme evident in his famous line, “A thing of beauty is a joy forever.” His notable works include:
• “Endymion” (1818): A poetic romance based on Greek mythology.
• “Ode to a Nightingale” (1819): A reflection on the transient nature of life and the eternal beauty of art.
• “Ode on a Grecian Urn” (1819): An exploration of art’s ability to capture and preserve beauty.
• “To Autumn” (1819): A celebration of the season’s richness and maturity.
Tragically, Keats’s life was cut short by tuberculosis, and he passed away on February 23, 1821, in Rome, at the young age of 25. During his lifetime, his work received mixed reviews, but posthumously, he gained immense recognition. Today, Keats is celebrated as one of the greatest English poets, his works studied and admired worldwide.
জন কিটছৰ জীৱন: সৌন্দৰ্য্য আৰু শব্দৰ মাজেৰে এক যাত্ৰা
কল্পনা কৰক, ১৯ শতিকাৰ ইংলেণ্ডৰ এজন যুৱকে লণ্ডনৰ ব্যস্ত ৰাস্তাৰে খোজ কাঢ়ি গৈ আছে, তেওঁৰ মনটো ধন-সম্পত্তি বা খ্যাতিৰ নহয়, কবিতা আৰু সৌন্দৰ্য্যৰ সপোনেৰে ভৰি আছে। এইজন আছিল ১৭৯৫ চনৰ ৩১ অক্টোবৰত লণ্ডনৰ মৰ্গেটত জন্মগ্ৰহণ কৰা জন কিটছ।
কিটছৰ প্ৰাৰম্ভিক জীৱনত কষ্টৰ সৃষ্টি হৈছিল। কম বয়সতে অনাথ হৈ পৰা তেওঁ আৰ্থিক সংগ্ৰাম আৰু ব্যক্তিগত ক্ষতিৰ সন্মুখীন হ’বলগীয়া হৈছিল। এই প্ৰত্যাহ্বানসমূহৰ মাজতো তেওঁ চিকিৎসা বিজ্ঞানৰ কেৰিয়াৰ গঢ়ি তুলিছিল, লণ্ডনৰ গাইজ হাস্পতালত প্ৰশিক্ষণ লৈছিল। অৱশ্যে কবিতাৰ প্ৰতি তেওঁৰ হৃদয় আকৰ্ষিত হৈছিল। শব্দৰ মোহ আৰু ইয়াৰ দ্বাৰা ক’ব পৰা সৌন্দৰ্য্যই প্ৰতিহত কৰিব নোৱাৰাকৈয়ে শক্তিশালী বুলি প্ৰমাণিত হ’ল।
১৮১৬ চনত কিটছে এটা গুৰুত্বপূৰ্ণ সিদ্ধান্ত লয়: তেওঁ নিজকে সম্পূৰ্ণৰূপে কবিতাৰ প্ৰতি উৎসৰ্গা কৰিবলৈ বাছি লয়। প্ৰাঞ্জল চিত্ৰকল্প আৰু আৱেগিক গভীৰতাৰে সমৃদ্ধ তেওঁৰ ৰচনাসমূহে সাহিত্য মহলৰ দৃষ্টি আকৰ্ষণ কৰিবলৈ ধৰিলে। আৱেগ, প্ৰকৃতি আৰু ব্যক্তিবাদৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰা সাহিত্যিক যুগ ৰোমান্টিক আন্দোলনৰ সৈতে তেওঁ জড়িত হৈ পৰে।
ইন্দ্ৰিয়গৰ্ভ ভাষা আৰু সৌন্দৰ্য্যৰ অন্বেষণৰ বাবে কিটছৰ কবিতা বিখ্যাত। তেওঁৰ মতে সৌন্দৰ্য্য হৈছে চিৰন্তন আনন্দৰ উৎস, যিটো বিষয় তেওঁৰ বিখ্যাত শাৰীটোত স্পষ্ট হৈ পৰে, “সৌন্দৰ্য্যৰ এটা বস্তু চিৰদিনৰ বাবে আনন্দ।” তেওঁৰ উল্লেখযোগ্য ৰচনাসমূহৰ ভিতৰত আছে-
- “এণ্ডিমিয়ন” (১৮১৮): গ্ৰীক পৌৰাণিক কাহিনীৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি লিখা এখন কাব্যিক ৰোমাঞ্চ।
- “অড টু এ নাইটিংগেল” (১৮১৯): জীৱনৰ ক্ষণস্থায়ী প্ৰকৃতি আৰু শিল্পৰ চিৰন্তন সৌন্দৰ্য্যৰ ওপৰত এক প্ৰতিফলন।
- “অ’ড অন এ গ্ৰীচিয়ান আৰ্ন” (১৮১৯): সৌন্দৰ্য্যক ধৰি ৰখা আৰু সংৰক্ষণ কৰাৰ শিল্পৰ ক্ষমতাৰ অন্বেষণ।
- “শৰৎলৈ” (১৮১৯): ঋতুৰ সমৃদ্ধি আৰু পৰিপক্কতাৰ উদযাপন।
দুখৰ বিষয় যে যক্ষ্মা ৰোগে কিটছৰ জীৱন চুটি কৰি পেলায় আৰু ১৮২১ চনৰ ২৩ ফেব্ৰুৱাৰীত ৰোমত ২৫ বছৰ বয়সত তেওঁৰ মৃত্যু হয়। আজি কিটছক ইংৰাজী কবিসকলৰ ভিতৰত অন্যতম হিচাপে উদযাপন কৰা হয়, তেওঁৰ ৰচনাসমূহ বিশ্বজুৰি অধ্যয়ন আৰু প্ৰশংসা কৰা হয়।
- List the things of beauty mentioned in the poem.
• The sun
• The moon
• Old and young trees giving shade
• Daffodils with green world around them
• Clear rills (small streams)
• The mid forest brake (thick ferns)
• Fair musk-rose blooms
• The grandeur of the mighty dead
• Lovely tales we have heard or read
১) কবিতাটোত উল্লেখ কৰা সৌন্দৰ্য্যৰ কথাবোৰ তালিকাভুক্ত কৰক।
- সূৰ্য্য
- চন্দ্ৰ
- ছাঁ দিয়া পুৰণি আৰু সৰু গছ
- চাৰিওফালে সেউজীয়া জগত থকা ডেফডিল
- পৰিষ্কাৰ ৰিল (সৰু নৈ)
- মিড ফৰেষ্ট ব্ৰেক (ডাঠ ফাৰ্ণ)
- উজ্জ্বল কস্তুৰী-গোলাপৰ ফুল
- শক্তিশালী মৃতকৰ ভৱিষ্যৎ
- আমি শুনা বা পঢ়া মৰমলগা কাহিনী
- List the things that cause suffering and pain.
• Despondence (sadness)
• Inhuman dearth of noble natures (lack of good people)
• Gloomy days
• Unhealthy and over-darkened ways made for our searching
২) দুখ-কষ্ট আৰু কষ্টৰ কাৰণ হোৱা বস্তুবোৰৰ তালিকা লিখা।
- হতাশা (দুখ)
- উচ্চ স্বভাৱৰ অমানৱীয় অভাৱ (ভাল মানুহৰ অভাৱ)
- ম্লান দিন
- আমাৰ অনুসন্ধানৰ বাবে নিৰ্মিত অস্বাস্থ্যকৰ আৰু অতিমাত্ৰা অন্ধকাৰ কৰা উপায়
- What does the line, ‘Therefore are we wreathing a flowery band to bind us to earth’ suggest to you?
Answer: This line means that every day, we try to stay connected to life and the earth by enjoying the beauty around us. Beautiful things like flowers act like a soft link that ties us to the world.
৩/ ‘সেয়েহে আমি আমাক পৃথিৱীত বান্ধি ৰাখিবলৈ ফুলৰ বেণ্ড এটা পিন্ধিছো’ এই শাৰীয়ে আপোনাক কি বুজাইছে?
এই লাইনৰ অৰ্থ হ’ল প্ৰতিদিনে আমি আমাৰ চৌপাশৰ সৌন্দৰ্য্য উপভোগ কৰি জীৱন আৰু পৃথিৱীৰ সৈতে সংযুক্ত হৈ থাকিবলৈ চেষ্টা কৰোঁ। ফুলৰ দৰে ধুনীয়া বস্তুৱে আমাক পৃথিৱীৰ লগত বান্ধি ৰখা কোমল লিংকৰ দৰে কাম কৰে।
- What makes human beings love life in spite of troubles and sufferings?
Answer: Beautiful things remove the sadness from our hearts. They give us joy and peace, and that makes us love life even during hard times.
৪) কিহৰ বাবে মানুহে বিপদ আৰু দুখ-কষ্টৰ মাজতো জীৱনক ভাল পায়?
ধুনীয়া বস্তুবোৰে আমাৰ হৃদয়ৰ পৰা বিষাদ আঁতৰাই পেলায়। ইহঁতে আমাক আনন্দ আৰু শান্তি দিয়ে আৰু তাৰ বাবেই কঠিন সময়তো আমি জীৱনটোক ভাল পাওঁ।
- Why is ‘grandeur’ associated with the ‘mighty dead’?
Answer: Because the great people who died left behind a strong and beautiful memory. The poet imagines their glory as something grand and inspiring.
৫/ ‘মহিমা’ক ‘শক্তিমান মৃত’ৰ লগত কিয় জড়িত কৰা হৈছে?
কাৰণ মৃত্যু হোৱা মহান লোকসকলে এৰি থৈ গ’ল এক শক্তিশালী আৰু সুন্দৰ স্মৃতি। কবিয়ে তেওঁলোকৰ গৌৰৱক কিবা এটা ভৱিষ্যৎ আৰু প্ৰেৰণাদায়ক বুলি কল্পনা কৰিছে।
- Do we experience things of beauty only for short moments or do they make a lasting impression on us?
Answer: No, beautiful things leave a lasting impression. Their joy never ends. The poet says, “A thing of beauty is a joy forever.”
৬) সৌন্দৰ্য্যৰ বস্তুবোৰ আমি কেৱল চুটি মুহূৰ্তৰ বাবে অনুভৱ কৰো নে সেইবোৰে আমাৰ ওপৰত চিৰস্থায়ী ছাপ পেলায়?
নাই, ধুনীয়া ধুনীয়া বস্তুবোৰে স্থায়ী ছাপ এৰি দিয়ে। তেওঁলোকৰ আনন্দ কেতিয়াও শেষ নহয়। কবিয়ে কৈছে, “সুন্দৰ বস্তু এটা চিৰদিনৰ বাবে আনন্দ।”
- What image does the poet use to describe the beautiful bounty of the earth?
Answer: The poet uses the image of “an endless fountain of immortal drink” pouring from the heaven’s edge to describe the beauty of nature that refreshes us forever.
৭) পৃথিৱীৰ সুন্দৰ দান-বৰঙণি বৰ্ণনা কৰিবলৈ কবিয়ে কি প্ৰতিচ্ছবি ব্যৱহাৰ কৰিছে?
আকাশৰ ধাৰৰ পৰা ঢালি অহা “অমৰ পানীয়ৰ অন্তহীন ফোয়াৰা”ৰ প্ৰতিচ্ছবিখন কবিয়ে ব্যৱহাৰ কৰি আমাক চিৰদিনৰ বাবে সতেজ কৰি তোলা প্ৰকৃতিৰ সৌন্দৰ্য্যৰ বৰ্ণনা কৰিছে।
- Who is the poet of “A Thing of Beauty”?
A. William Wordsworth B. Robert Frost C. John Keats D. P.B. Shelley
Answer: C. John Keats - What is the source of joy according to the poet?
A. Wealth B. Beauty C. Power D. Fame
Answer: B. Beauty - What does the poet say about the loveliness of a beautiful thing?
A. It fades with time B. It remains the same C. It increases D. It disappears
Answer: C. It increases - What will beauty never do?
A. Increase B. Stay forever C. Pass into nothingness D. Become visible
Answer: C. Pass into nothingness - What does beauty create for us?
A. A rich palace B. A bower quiet C. A mountain peak D. A burning fire
Answer: B. A bower quiet - What kind of sleep does beauty give us?
A. Long and disturbed B. Full of sweet dreams C. Temporary and deep D. Short and heavy
Answer: B. Full of sweet dreams - What is the “flowery band” a symbol of?
A. Sadness B. Death C. Bond with nature D. Wealth
Answer: C. Bond with nature - Which one is NOT a thing of beauty mentioned in the poem?
A. Sun B. Moon C. Storms D. Daffodils
Answer: C. Storms - What type of trees are mentioned in the poem?
A. Fruit trees only B. Tall trees C. Old and young trees D. Forest trees
Answer: C. Old and young trees - What do trees give to simple sheep?
A. Food B. Shade C. Water D. Shelter
Answer: B. Shade - What does “clear rills” mean?
A. Mountains B. Hills C. Small streams D. Dusty roads
Answer: C. Small streams - What do rills provide in hot season?
A. Heat B. Covering cool shade C. Rainwater D. Food
Answer: B. Covering cool shade - What is a “brake” in the poem?
A. A wild animal B. A tool C. A thick mass of ferns D. A tree trunk
Answer: C. A thick mass of ferns - What kind of flower blooms in the forest brake?
A. Rose B. Lotus C. Musk-rose D. Jasmine
Answer: C. Musk-rose - Who are referred to as the “mighty dead”?
A. Ancient warriors B. Great people of the past C. Mythical gods D. Dead poets
Answer: B. Great people of the past - What does “grandeur of the dooms” refer to?
A. Power of kings B. Fear of war C. Glorious stories of the dead D. Judgement day
Answer: C. Glorious stories of the dead - What kind of tales are mentioned in the poem?
A. Funny stories B. Lovely tales heard or read C. Scary stories D. Myths of gods
Answer: B. Lovely tales heard or read - What removes the ‘pall’ from our dark spirits?
A. Sleep B. Wealth C. Beauty D. Prayer
Answer: C. Beauty - What does Keats call beauty in the end of the poem?
A. A gift from gods B. A lost treasure C. An endless fountain of immortal drink D. A brief pleasure
Answer: C. An endless fountain of immortal drink - Where does the fountain of beauty come from?
A. Mountains B. The sea C. Earth’s center D. Heaven’s brink
Answer: D. Heaven’s brink
- Who is the poet of the poem “A Thing of Beauty”?
Answer: The poet is John Keats, a British Romantic poet. - What is the source of this poem?
Answer: The poem is an excerpt from Keats’ long poem “Endymion: A Poetic Romance.” - What is meant by “A thing of beauty is a joy forever”?
Answer: It means that a beautiful thing gives everlasting joy and never fades into nothingness. - What kind of sleep does beauty provide us with, according to the poem?
Answer: It provides a sleep full of sweet dreams, health, and quiet breathing. - What are some examples of natural beauty mentioned in the poem?
Answer: The sun, the moon, old and young trees, daffodils, small streams (rills), musk-rose blooms. - What are some things that cause suffering, as mentioned in the poem?
Answer: Despondence, lack of noble people, gloomy days, unhealthy and dark paths. - What does the phrase “wreathing a flowery band to bind us to the earth” mean?
Answer: It suggests that beautiful things connect us to life and make it worth living despite hardships. - What effect does beauty have on our dark spirits?
Answer: Beauty removes the pall (gloom) from our spirits and uplifts us. - What is the significance of the “mighty dead” in the poem?
Answer: Their grandeur and imagined dooms are part of the beauty that inspires and moves us. - What image does the poet use for the continuous flow of beauty from heaven?
Answer: He uses the image of an “endless fountain of immortal drink” flowing from heaven.
- How does John Keats describe the lasting impact of a beautiful thing?
Answer: John Keats begins the poem by declaring that “A thing of beauty is a joy forever.” Through this line, he expresses that beauty never fades or becomes meaningless. Instead, it continues to provide joy and peace throughout our lives, growing in its loveliness with time. It creates a permanent, soothing effect on the human soul, offering comfort and mental calmness.
১/ জন কিটছে এটা সুন্দৰ বস্তুৰ স্থায়ী প্ৰভাৱ কেনেকৈ বৰ্ণনা কৰিছে?
জন কিটছে কবিতাটোৰ আৰম্ভণিতে ঘোষণা কৰিছে যে “সৌন্দৰ্য্যৰ এটা বস্তু চিৰদিনৰ বাবে আনন্দ।” এই শাৰীটোৰ জৰিয়তে তেওঁ প্ৰকাশ কৰিছে যে সৌন্দৰ্য্য কেতিয়াও ম্লান নহয় বা অৰ্থহীন হৈ নাযায়। বৰঞ্চ সময়ৰ লগে লগে ইয়াৰ মনোমোহাতা বৃদ্ধি পাই আমাৰ গোটেই জীৱনটো আনন্দ আৰু শান্তি প্ৰদান কৰিয়েই থাকে। ই মানুহৰ আত্মাত স্থায়ী, শান্তিদায়ক প্ৰভাৱ সৃষ্টি কৰে, আৰাম আৰু মানসিক শান্তি প্ৰদান কৰে।
- What role does nature play in providing solace to human beings in the poem?
Answer: In the poem, Keats draws a deep connection between nature and human happiness. He lists elements of nature such as the sun, moon, old and young trees, daffodils, small streams (rills), and forest ferns as examples of eternal beauty. These natural objects create a refreshing environment that protects and heals the weary soul, acting as a shelter from the harshness of life.
২) কবিতাটোত মানুহক সান্ত্বনা দিয়াৰ ক্ষেত্ৰত প্ৰকৃতিয়ে কি ভূমিকা পালন কৰে?
কবিতাটোত কিটছে প্ৰকৃতি আৰু মানুহৰ সুখৰ মাজত গভীৰ সংযোগ আঁকিছে। তেওঁ প্ৰকৃতিৰ উপাদান যেনে সূৰ্য্য, চন্দ্ৰ, বুঢ়া আৰু সৰু গছ, ডেফডিল, সৰু সৰু নৈ (ৰিল), বনৰ ফাৰ্ণ আদিক চিৰন্তন সৌন্দৰ্য্যৰ উদাহৰণ হিচাপে তালিকাভুক্ত কৰিছে। এই প্ৰাকৃতিক বস্তুবোৰে জীৱনৰ কঠোৰতাৰ পৰা আশ্ৰয় হিচাপে কাম কৰি ক্লান্ত আত্মাক সুৰক্ষা আৰু সুস্থ কৰি তোলা এক সতেজ পৰিৱেশৰ সৃষ্টি কৰে।
- What emotions or experiences are contrasted with beauty in the poem?
Answer: Keats contrasts beauty with various sources of pain and suffering in human life. He mentions “despondence,” “inhuman dearth of noble natures,” “gloomy days,” and “unhealthy and o’er-darkened ways.” These refer to feelings of sadness, moral decay, difficult times, and darkness in human paths. Yet, even amidst all this, beauty emerges as a powerful force that lifts the human spirit.
৩/ কবিতাটোত কি কি আৱেগ বা অভিজ্ঞতা সৌন্দৰ্য্যৰ সৈতে বিপৰীতমুখী কৰা হৈছে?
কিটছে সৌন্দৰ্য্যক মানৱ জীৱনৰ বিভিন্ন যন্ত্ৰণা আৰু দুখ-কষ্টৰ উৎসৰ সৈতে বিপৰীতমুখী কৰি তুলিছে। তেওঁ “হতাশা”, “উন্নত প্ৰকৃতিৰ অমানৱীয় অভাৱ”, “অন্ধকাৰময় দিন” আৰু “অস্বাস্থ্যকৰ আৰু অ’ৰ-ডাৰ্কনেড পথ”ৰ কথা উল্লেখ কৰিছে। এইবোৰে দুখৰ অনুভূতি, নৈতিক অৱক্ষয়, কঠিন সময় আৰু মানুহৰ পথত অন্ধকাৰৰ অনুভৱক বুজায়। তথাপিও এই সকলোবোৰৰ মাজতো সৌন্দৰ্য্যই মানুহৰ আত্মাক উত্তোলন কৰা এক শক্তিশালী শক্তি হিচাপে আত্মপ্ৰকাশ কৰে।
- Explain the significance of the ‘flowery band’ mentioned in the poem.
Answer: The ‘flowery band’ symbolizes the deep connection that beautiful things create between humans and the earth. Keats suggests that every day, we metaphorically weave a garland of beauty that binds us to life, giving us reasons to continue despite challenges. This “band” is not physical but emotional—it is the joy and hope that beautiful experiences give us.
৪) কবিতাটোত উল্লেখ কৰা ‘ফুলীয়া বেণ্ড’ৰ তাৎপৰ্য ব্যাখ্যা কৰা।
‘ফুলৰ বেণ্ড’ই মানুহ আৰু পৃথিৱীৰ মাজত সুন্দৰ বস্তুৱে সৃষ্টি কৰা গভীৰ সংযোগৰ প্ৰতীক। কিটছে পৰামৰ্শ দিয়ে যে প্ৰতিদিনে আমি ৰূপকভাৱে সৌন্দৰ্য্যৰ মালা বোৱাই আমাক জীৱনৰ লগত বান্ধি ৰাখে, প্ৰত্যাহ্বানৰ মাজতো আগবাঢ়ি যোৱাৰ কাৰণ দিয়ে। এই “বেণ্ড” শাৰীৰিক নহয় আৱেগিক—সুন্দৰ অভিজ্ঞতাই আমাক দিয়া আনন্দ আৰু আশা।
- How does the poet use the imagery of sleep to describe the effect of beauty?
Answer: Keats uses the imagery of sleep to convey peace and relief that beauty provides. He says that beauty gives us “a bower quiet… and a sleep full of sweet dreams, and health, and quiet breathing.” This peaceful sleep represents the mental rest and spiritual healing that beauty brings into our lives, almost like a natural therapy for the soul.
৫) কবিয়ে টোপনিৰ চিত্ৰকল্পক কেনেকৈ ব্যৱহাৰ কৰি সৌন্দৰ্য্যৰ প্ৰভাৱ বৰ্ণনা কৰিছে?
সৌন্দৰ্য্যই প্ৰদান কৰা শান্তি আৰু সকাহ প্ৰকাশ কৰিবলৈ কিটছে টোপনিৰ চিত্ৰকল্প ব্যৱহাৰ কৰিছে। তেওঁ কয় যে সৌন্দৰ্য্যই আমাক “এটা বোৱাৰ নিস্তব্ধ… আৰু মিঠা সপোনেৰে ভৰা টোপনি, আৰু স্বাস্থ্য, আৰু নিস্তব্ধ উশাহ-নিশাহ” দিয়ে। এই শান্তিপূৰ্ণ টোপনিয়ে সৌন্দৰ্য্যই আমাৰ জীৱনলৈ অনা মানসিক বিশ্ৰাম আৰু আধ্যাত্মিক নিৰাময়ক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে, প্ৰায় আত্মাৰ বাবে এক প্ৰাকৃতিক চিকিৎসাৰ দৰেই।
- What are some specific natural objects mentioned in the poem, and what do they signify?
Answer: Keats names the sun, the moon, trees (both old and young), daffodils, clear rills, and musk-rose blooms. Each of these elements of nature is timeless, pure, and calming. They symbolize the ever-present sources of beauty around us that inspire and comfort the soul, even in our darkest moments.
৬) কবিতাটোত উল্লেখ কৰা কিছুমান নিৰ্দিষ্ট প্ৰাকৃতিক বস্তু কি, আৰু ইয়াৰ অৰ্থ কি?
কিটছে সূৰ্য্য, চন্দ্ৰ, গছ (বুঢ়া আৰু সৰু উভয়), ডেফডিল, স্পষ্ট ৰিল আৰু কস্তুৰী-গোলাপৰ ফুলৰ নাম উল্লেখ কৰিছে। প্ৰকৃতিৰ এই প্ৰতিটো উপাদান কালজয়ী, বিশুদ্ধ আৰু শান্ত কৰা। আমাৰ চৌপাশৰ সৌন্দৰ্য্যৰ চিৰবৰ্তিত উৎসবোৰৰ প্ৰতীক যিয়ে আত্মাক অনুপ্ৰাণিত আৰু সান্ত্বনা দিয়ে, আনকি আমাৰ আটাইতকৈ ক’লা মুহূৰ্ততো।
- What is the poet’s view on human suffering in the poem?
Answer: Keats acknowledges that human life is full of pain, gloom, and negativity. He points out that people suffer from lack of noble values, depressing days, and unhealthy mental paths. However, he believes that despite all this suffering, beautiful things help us cope and restore our happiness. Beauty becomes the antidote to sorrow.
৭) কবিতাটোত মানুহৰ দুখ-কষ্টৰ প্ৰতি কবিৰ মতামত কি?
কিটছে স্বীকাৰ কৰে যে মানুহৰ জীৱনটো যন্ত্ৰণা, ম্লানতা আৰু নেতিবাচকতাৰে ভৰা। তেওঁ আঙুলিয়াই দিয়ে যে মানুহে উচ্চ মূল্যবোধৰ অভাৱ, হতাশাজনক দিন, অস্বাস্থ্যকৰ মানসিক পথৰ দ্বাৰা ভোগে। অৱশ্যে তেওঁৰ মতে এই সকলো দুখ-কষ্টৰ মাজতো সুন্দৰ বস্তুৱে আমাক মোকাবিলা কৰাত সহায় কৰে আৰু আমাৰ সুখ পুনৰ ঘূৰাই আনে। সৌন্দৰ্য্য হৈ পৰে দুখৰ প্ৰতিষেধক।
- Why does Keats refer to ‘the grandeur of the dooms of the mighty dead’?
Answer: Keats admires the powerful lives and deaths of heroic or noble figures from history. He calls it “grandeur,” as their legacy, bravery, and stories continue to inspire generations. These imagined heroic dooms become part of the eternal beauty we carry in our minds, adding to the pool of things that give us spiritual strength.
৮) কিটছে কিয় ‘শক্তিশালী মৃতকৰ প্ৰলয়ৰ ভৱিষ্যৎ’ বুলি উল্লেখ কৰিছে?
ইতিহাসৰ বীৰ বা সম্ভ্ৰান্ত ব্যক্তিসকলৰ শক্তিশালী জীৱন আৰু মৃত্যুক কিটছে প্ৰশংসা কৰে। তেওঁ ইয়াক “grandeur” বুলি কয়, কিয়নো তেওঁলোকৰ উত্তৰাধিকাৰ, সাহস আৰু কাহিনীয়ে প্ৰজন্মক অনুপ্ৰাণিত কৰি আহিছে। এই কল্পিত বীৰত্বপূৰ্ণ প্ৰলয়বোৰ আমি আমাৰ মনত কঢ়িয়াই অনা চিৰন্তন সৌন্দৰ্য্যৰ অংশ হৈ পৰে, আমাক আধ্যাত্মিক শক্তি প্ৰদান কৰা বস্তুৰ পুলটোত আৰু অধিক যোগ দিয়ে।
- How does Keats describe the bounty of the earth in poetic terms?
Answer: Keats uses rich, sensuous imagery to describe the earth’s abundance. He talks about the “mid forest brake” filled with musk-rose flowers and cool, clear rills flowing through the green world. This vivid description creates an image of nature as a generous, life-giving force that surrounds and nurtures us with beauty and peace.
৯) কিটছে পৃথিৱীৰ উদাৰতাক কাব্যিকভাৱে কেনেকৈ বৰ্ণনা কৰিছে?
পৃথিৱীৰ প্ৰাচুৰ্য্য বৰ্ণনা কৰিবলৈ কিটছে চহকী, ইন্দ্ৰিয়গৰ্ভ চিত্ৰকল্প ব্যৱহাৰ কৰিছে। তেওঁ কস্তুৰী-গোলাপৰ ফুল আৰু সেউজীয়া জগতখনৰ মাজেৰে বৈ যোৱা শীতল, স্পষ্ট ৰিলেৰে ভৰা “মিড ফৰেষ্ট ব্ৰেক”ৰ কথা কয়। এই প্ৰাঞ্জল বৰ্ণনাই প্ৰকৃতিক এক উদাৰ, জীৱনদায়ক শক্তি হিচাপে এক প্ৰতিচ্ছবি সৃষ্টি কৰে যিয়ে আমাক সৌন্দৰ্য্য আৰু শান্তিৰে আগুৰি ধৰে আৰু লালন-পালন কৰে।
- What is the metaphor of the “endless fountain of immortal drink”?
Answer: Towards the end of the poem, Keats uses the metaphor of an “endless fountain of immortal drink” to describe the eternal and divine quality of beauty. This fountain, pouring from heaven, symbolizes the unending supply of inspiration, joy, and healing that beautiful things offer. It represents the spiritual nourishment we receive from art, nature, and noble ideals.
১০) “অমৰ পানীয়ৰ অন্তহীন ফোয়াৰা”ৰ উপমা কি?
কবিতাটোৰ শেষৰ ফালে কিটছে সৌন্দৰ্য্যৰ চিৰন্তন আৰু ঐশ্বৰিক গুণক বৰ্ণনা কৰিবলৈ “অমৰ পানীয়ৰ অন্তহীন ফোয়াৰা”ৰ উপমা ব্যৱহাৰ কৰিছে। স্বৰ্গৰ পৰা ঢালি অহা এই ফোয়াৰাটোৱে সুন্দৰ বস্তুৱে আগবঢ়োৱা প্ৰেৰণা, আনন্দ আৰু নিৰাময়ৰ অন্তহীন যোগানৰ প্ৰতীক। ই শিল্প, প্ৰকৃতি আৰু উচ্চ আদৰ্শৰ পৰা আমি লাভ কৰা আধ্যাত্মিক পুষ্টিক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে।
- How does Keats present the power of beauty in the poem “A Thing of Beauty”?
Answer: In the poem “A Thing of Beauty”, John Keats portrays beauty as a powerful and eternal force that brings joy, peace, and spiritual healing to human life. According to him, a beautiful thing is “a joy forever”—its loveliness does not fade with time but grows continuously. He explains that beautiful things never pass into “nothingness” but instead create a “bower quiet”—a peaceful, shady resting place for the soul. This beauty brings sweet dreams, health, and calm breathing, suggesting both mental and physical wellness.
Keats also says that every day, in the face of despair and difficulties, we continue to create a “flowery band” that ties us to life. This is a metaphor for how beauty helps us stay connected to the world even when we feel hopeless. Despite the “despondence,” “inhuman dearth of noble natures,” and “gloomy days,” beauty removes the “pall” (dark cloud) from our spirits. Thus, beauty becomes a spiritual force that restores hope, gives strength, and uplifts the human soul.
১/ “সৌন্দৰ্য্যৰ এটা বস্তু” কবিতাটোত কিটছে সৌন্দৰ্য্যৰ শক্তিক কেনেকৈ উপস্থাপন কৰিছে?
“এ থিং অৱ বিউটি” কবিতাটোত জন কিটছে সৌন্দৰ্য্যক মানৱ জীৱনলৈ আনন্দ, শান্তি আৰু আধ্যাত্মিক নিৰাময় কঢ়িয়াই অনা এক শক্তিশালী আৰু চিৰন্তন শক্তি হিচাপে চিত্ৰিত কৰিছে। তেওঁৰ মতে এটা সুন্দৰ বস্তু হৈছে “চিৰদিনৰ বাবে আনন্দ”—তাৰ মৰমলগা সময়ৰ লগে লগে ম্লান নহয় বৰঞ্চ অবিৰতভাৱে বৃদ্ধি পায়। তেওঁ বুজাইছে যে ধুনীয়া বস্তুবোৰ কেতিয়াও “শূন্যতা”লৈ নাযায় বৰঞ্চ ইয়াৰ পৰিৱৰ্তে এটা “বোৱাৰ নিস্তব্ধ” সৃষ্টি কৰে— আত্মাৰ বাবে এক শান্তিপূৰ্ণ, ছাঁয়াময় বিশ্ৰামৰ স্থান। এই সৌন্দৰ্য্যই মিঠা সপোন, স্বাস্থ্য, আৰু শান্ত উশাহ-নিশাহ আনে, যিয়ে মানসিক আৰু শাৰীৰিক দুয়োটা সুস্থতাৰ ইংগিত দিয়ে।
কিটছে এইটোও কয় যে প্ৰতিদিনে হতাশা আৰু অসুবিধাৰ সন্মুখীন হৈও আমি এটা “ফুলীয়া বেণ্ড” সৃষ্টি কৰি যাওঁ যিয়ে আমাক জীৱনৰ সৈতে বান্ধি ৰাখে। আশাহীন অনুভৱ কৰিলেও সৌন্দৰ্য্যই আমাক কেনেকৈ পৃথিৱীৰ সৈতে সংযুক্ত হৈ থাকিবলৈ সহায় কৰে তাৰ এক উপমা। “হতাশা”, “উচ্চ প্ৰকৃতিৰ অমানৱীয় অভাৱ” আৰু “অন্ধকাৰ দিন”ৰ মাজতো সৌন্দৰ্য্যই আমাৰ আত্মাৰ পৰা “পল” (ক’লা ডাৱৰ) আঁতৰাই পেলায়। এইদৰে সৌন্দৰ্য্যই আশা পুনৰুদ্ধাৰ কৰা, শক্তি প্ৰদান কৰা আৰু মানুহৰ আত্মাক উন্নীত কৰা আধ্যাত্মিক শক্তিত পৰিণত হয়।
- Describe the different forms of beauty that Keats celebrates in the poem.
Answer: John Keats celebrates various forms of beauty in the natural world, as well as in imagination and noble human experiences. In the poem, he mentions natural elements like the sun, the moon, old and young trees, daffodils, and clear rills (small streams). These create a soothing environment, offering shade and coolness to both humans and animals. The “mid forest brake,” rich with “musk-rose blooms,” represents the lush, fragrant undergrowth of forests, adding to the imagery of nature’s bounty.
In addition to nature, Keats honors the grandeur of heroic figures and the lovely tales we have heard or read. He refers to the “dooms of the mighty dead,” suggesting that the noble lives and sacrifices of great people also possess a kind of beauty that lives on in our memories and imaginations. Finally, he presents all of these beautiful experiences as part of an “endless fountain of immortal drink,” a metaphor for the spiritual nourishment and endless inspiration beauty offers. Thus, beauty is not only physical but also moral, historical, and imaginative.
২) কবিতাটোত কিটছে উদযাপন কৰা সৌন্দৰ্য্যৰ বিভিন্ন ৰূপৰ বৰ্ণনা কৰা।
জন কিটছে প্ৰাকৃতিক জগতত বিভিন্ন ধৰণৰ সৌন্দৰ্য্য উদযাপনৰ লগতে কল্পনা আৰু উন্নত মানৱ অভিজ্ঞতাত উদযাপন কৰে। কবিতাটোত তেওঁ সূৰ্য্য, চন্দ্ৰ, বুঢ়া-সৰু গছ, ডেফডিল, স্বচ্ছ ৰিল (সৰু নৈ) আদি প্ৰাকৃতিক উপাদানৰ কথা উল্লেখ কৰিছে। এইবোৰে মানুহ আৰু জীৱ-জন্তু উভয়কে ছাঁ আৰু শীতলতা প্ৰদান কৰি এক শান্ত পৰিৱেশৰ সৃষ্টি কৰে। “মাস্ক-গোলাপ ফুল”ৰে সমৃদ্ধ “মিড ফৰেষ্ট ব্ৰেক”ই অৰণ্যৰ ৰসাল, সুগন্ধি তলৰ গছবোৰক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে, যিয়ে প্ৰকৃতিৰ দান-বৰঙণিৰ চিত্ৰকল্পক আৰু অধিক বৃদ্ধি কৰে।
প্ৰকৃতিৰ উপৰিও বীৰ ব্যক্তিৰ ভৱিষ্যৎ আৰু আমি শুনা বা পঢ়া মৰমলগা কাহিনীবোৰক কিটছে সন্মান জনায়। তেওঁ “শক্তিমান মৃতকৰ প্ৰলয়”ৰ কথা উল্লেখ কৰিছে, ইয়াৰ পৰা অনুমান কৰিব পাৰি যে মহান লোকৰ উচ্চবৰ্ণৰ জীৱন আৰু ত্যাগৰ মাজতো এক প্ৰকাৰৰ সৌন্দৰ্য্য আছে যিটো আমাৰ স্মৃতি আৰু কল্পনাত জীয়াই থাকে। শেষত তেওঁ এই সকলোবোৰ সুন্দৰ অভিজ্ঞতাক “অমৰ পানীয়ৰ অন্তহীন ফোয়াৰা”ৰ অংশ হিচাপে উপস্থাপন কৰিছে, যিটো সৌন্দৰ্য্যই আগবঢ়োৱা আধ্যাত্মিক পুষ্টি আৰু অন্তহীন প্ৰেৰণাৰ উপমা। এইদৰে সৌন্দৰ্য্য কেৱল শাৰীৰিক নহয়, নৈতিক, ঐতিহাসিক আৰু কল্পনাপ্ৰসূত।
- What contrast does the poet draw between the harshness of life and the relief that beauty brings?
Answer: Keats highlights the painful and negative aspects of human life in contrast to the comfort that beauty provides. He mentions “despondence,” which refers to deep sorrow and hopelessness, and the “inhuman dearth of noble natures,” which suggests a lack of goodness and virtue in society. Furthermore, he refers to “gloomy days” and the “unhealthy and o’er-darkened ways,” pointing to the emotional and moral struggles that people endure. These phrases reflect the dark, depressing aspects of human experience.
Against this bleak background, Keats introduces the healing and uplifting influence of beauty. He says that even “in spite of all,” some shape of beauty removes the “pall” (a heavy covering) from our “dark spirits.” This shows that beauty acts like a remedy that can heal even the deepest wounds of the soul. It connects us to the earth through a metaphorical “flowery band,” reminding us of the goodness still present in life. Thus, Keats paints a clear contrast: while life is filled with sorrow and spiritual darkness, beauty offers constant comfort, restoring balance and inner peace.
৩) জীৱনৰ কঠোৰতা আৰু সৌন্দৰ্য্যই কঢ়িয়াই অনা সকাহৰ মাজত কবিয়ে কি বৈপৰীত্য আঁকিছে?
সৌন্দৰ্য্যই যি আৰাম দিয়ে তাৰ বিপৰীতে কিটছে মানৱ জীৱনৰ যন্ত্ৰণাদায়ক আৰু নেতিবাচক দিশবোৰক উজ্জ্বল কৰি তুলিছে। তেওঁ “হতাশা”ৰ কথা উল্লেখ কৰিছে, যিয়ে গভীৰ দুখ আৰু আশাহীনতাক বুজায় আৰু “উন্নত প্ৰকৃতিৰ অমানৱীয় অভাৱ”ৰ কথা উল্লেখ কৰিছে, যিয়ে সমাজত ভাল আৰু গুণৰ অভাৱৰ ইংগিত দিয়ে। তদুপৰি তেওঁ “ম্লান দিন” আৰু “অস্বাস্থ্যকৰ আৰু অ’ৰ-ডাৰ্কনেড পথ”ৰ কথা উল্লেখ কৰিছে, মানুহে সহ্য কৰা আৱেগিক আৰু নৈতিক সংগ্ৰামৰ দিশটোলৈ আঙুলিয়াই দিয়ে। এই বাক্যাংশবোৰে মানুহৰ অভিজ্ঞতাৰ অন্ধকাৰ, হতাশাজনক দিশবোৰ প্ৰতিফলিত কৰে।
এই অন্ধকাৰ পটভূমিত কিটছে সৌন্দৰ্য্যৰ নিৰাময় আৰু উত্থানকাৰী প্ৰভাৱৰ পৰিচয় দিয়ে। তেওঁ কয় যে আনকি “সকলোৰ মাজতো” কোনোবা এটা আকৃতিৰ সৌন্দৰ্য্যই আমাৰ “ডাৰ্ক স্পিৰিট”ৰ পৰা “পাল” (এটা গধুৰ আৱৰণ) আঁতৰাই পেলায়। ইয়াৰ পৰা বুজা যায় যে সৌন্দৰ্য্যই আত্মাৰ গভীৰ ঘাঁও ভাল কৰিব পৰা ঔষধৰ দৰে কাম কৰে। ই আমাক এটা ৰূপক “ফুলৰ বেণ্ড”ৰ জৰিয়তে পৃথিৱীৰ সৈতে সংযোগ কৰে, জীৱনত এতিয়াও উপস্থিত থকা ভালপোৱাৰ কথা সোঁৱৰাই দিয়ে। এইদৰে কিটছে এটা স্পষ্ট বৈপৰীত্য চিত্ৰিত কৰিছে: জীৱনটো দুখ আৰু আধ্যাত্মিক অন্ধকাৰেৰে ভৰি থকাৰ বিপৰীতে সৌন্দৰ্য্যই অহৰহ আৰাম প্ৰদান কৰে, ভাৰসাম্য আৰু আভ্যন্তৰীণ শান্তি পুনৰুদ্ধাৰ কৰে।
- Discuss the central idea of the poem “A Thing of Beauty” and how Keats conveys it using vivid imagery and contrast.
Answer: The central idea of “A Thing of Beauty” is the eternal and uplifting power of beauty in the midst of human suffering and despair. John Keats, a Romantic poet known for his deep sensitivity to beauty and nature, presents beauty as a timeless source of joy, comfort, and spiritual healing. According to Keats, a thing of beauty never fades. Its joy is everlasting—it continues to provide peace and happiness throughout our lives, growing more meaningful with time.
Keats begins the poem with the famous line: “A thing of beauty is a joy forever.” This line sets the tone for the entire poem, establishing beauty as something immortal and powerful. He says that beauty does not “pass into nothingness” but rather provides a “bower quiet”—a peaceful resting place—offering “sleep full of sweet dreams, and health, and quiet breathing.” These expressions are symbolic of the deep peace and healing that beauty brings to both the body and soul.
One of the most striking features of the poem is its vivid natural imagery. Keats celebrates the everyday beauty found in nature: the sun, the moon, trees old and young, daffodils, clear rills (small streams), the mid forest brake, and musk-rose blooms. Each of these natural objects is described in a way that emphasizes its soothing, nurturing, and life-giving qualities. For instance, the trees are described as offering a “shady boon for simple sheep,” showing the nurturing role of nature even for the simplest of creatures.
But Keats does not present beauty in isolation—he contrasts it with the darkness of human existence. He refers to “despondence,” “the inhuman dearth of noble natures,” “gloomy days,” and “unhealthy and o’er-darkened ways.” These lines highlight the emotional, moral, and social struggles that people face in life. Yet, in “spite of all,” beauty offers hope. It “moves away the pall from our dark spirits,” suggesting that beauty has the power to remove sorrow and fill our minds with light and joy.
Furthermore, Keats broadens the concept of beauty by including the grandeur of heroic stories and the imagined glory of the mighty dead. He mentions “all lovely tales that we have heard or read” and finally refers to beauty as an “endless fountain of immortal drink, pouring unto us from the heaven’s brink.” This metaphor suggests that beauty is divine and inexhaustible, flowing like a sacred elixir that nourishes our souls.
Thus, the central idea of the poem revolves around the immortal and redemptive nature of beauty. Through rich imagery, contrasts, and metaphors, Keats makes a strong argument for the necessity of beauty in our lives—not just as a visual or sensory experience, but as a spiritual force that gives meaning, comfort, and joy in an often harsh and sorrowful world.
১/ “সৌন্দৰ্য্যৰ এটা কথা” কবিতাটোৰ কেন্দ্ৰীয় ধাৰণাটো আৰু কিটছে ইয়াক কেনেকৈ প্ৰাঞ্জল চিত্ৰকল্প আৰু বৈপৰীত্য ব্যৱহাৰ কৰি প্ৰকাশ কৰিছে সেই বিষয়ে আলোচনা কৰা।
“সৌন্দৰ্য্যৰ এটা বস্তু”ৰ কেন্দ্ৰীয় ধাৰণাটোৱেই হৈছে মানুহৰ দুখ-কষ্ট আৰু হতাশাৰ মাজত সৌন্দৰ্য্যৰ চিৰন্তন আৰু উত্থানশীল শক্তি। সৌন্দৰ্য্য আৰু প্ৰকৃতিৰ প্ৰতি গভীৰ সংবেদনশীলতাৰ বাবে পৰিচিত ৰোমান্টিক কবি জন কিটছে সৌন্দৰ্য্যক আনন্দ, আৰাম আৰু আধ্যাত্মিক নিৰাময়ৰ কালজয়ী উৎস হিচাপে উপস্থাপন কৰিছে। কিটছৰ মতে সৌন্দৰ্য্যৰ বস্তু এটা কেতিয়াও ম্লান নহয়। ইয়াৰ আনন্দ চিৰস্থায়ী— ই আমাৰ গোটেই জীৱনত শান্তি আৰু সুখ প্ৰদান কৰি থাকে, সময়ৰ লগে লগে অধিক অৰ্থপূৰ্ণ হৈ পৰে।
কিটছে কবিতাটোৰ আৰম্ভণিতে এই বিখ্যাত শাৰীটোৰে লিখিছে: “সৌন্দৰ্য্যৰ এটা বস্তু চিৰদিনৰ বাবে আনন্দ।” এই শাৰীয়ে সমগ্ৰ কবিতাটোৰ সুৰ নিৰ্ধাৰণ কৰি সৌন্দৰ্য্যক অমৰ আৰু শক্তিশালী কিবা এটা হিচাপে প্ৰতিষ্ঠা কৰে। তেওঁ কয় যে সৌন্দৰ্য্য “শূন্যতালৈ পাৰ হৈ নাযায়” বৰঞ্চ “বোৱাৰ নিস্তব্ধতা”—এটা শান্তিপূৰ্ণ বিশ্ৰাম স্থান—যি “মধুৰ সপোনেৰে ভৰা টোপনি, আৰু স্বাস্থ্য, আৰু নিস্তব্ধ উশাহ-নিশাহ” প্ৰদান কৰে। এই প্ৰকাশভংগীবোৰে সৌন্দৰ্য্যই দেহ আৰু আত্মা দুয়োটাতে কঢ়িয়াই অনা গভীৰ শান্তি আৰু নিৰাময়ৰ প্ৰতীক।
কবিতাটোৰ অন্যতম আকৰ্ষণীয় বৈশিষ্ট্য হ’ল ইয়াৰ প্ৰাঞ্জল প্ৰাকৃতিক চিত্ৰকল্প। কিটছে প্ৰকৃতিত পোৱা দৈনন্দিন সৌন্দৰ্য্যক উদযাপন কৰে: সূৰ্য্য, চন্দ্ৰ, পুৰণি আৰু সৰু গছ, ডেফডিল, স্পষ্ট ৰিল (সৰু নৈ), মিড ফৰেষ্ট ব্ৰেক, আৰু কস্তুৰী-গোলাপৰ ফুল। এই প্ৰতিটো প্ৰাকৃতিক বস্তুৰ বৰ্ণনা এনেদৰে কৰা হৈছে যাতে ইয়াৰ শান্ত কৰা, লালন-পালন কৰা আৰু জীৱনদায়ক গুণসমূহৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰা হৈছে। উদাহৰণস্বৰূপে, গছবোৰক “সৰল ভেড়াৰ বাবে ছাঁয়াময় আশীৰ্বাদ” প্ৰদান কৰা বুলি বৰ্ণনা কৰা হৈছে, যিয়ে সৰল জীৱৰ বাবেও প্ৰকৃতিৰ লালন-পালনকাৰী ভূমিকা দেখুৱাইছে।
কিন্তু কিটছে সৌন্দৰ্য্যক বিচ্ছিন্নভাৱে উপস্থাপন কৰা নাই—তেওঁ ইয়াক মানৱ অস্তিত্বৰ অন্ধকাৰৰ সৈতে তুলনা কৰিছে। তেওঁ “হতাশা”, “উচ্চ প্ৰকৃতিৰ অমানৱীয় অভাৱ”, “অন্ধকাৰময় দিন” আৰু “অস্বাস্থ্যকৰ আৰু অ’ৰ-আন্ধাৰ পথ”ৰ কথা উল্লেখ কৰিছে। এই শাৰীবোৰে জীৱনত মানুহে সন্মুখীন হোৱা আৱেগিক, নৈতিক আৰু সামাজিক সংগ্ৰামবোৰক উজ্জ্বল কৰি তুলিছে। তথাপিও “সকলোৰ মাজতো” সৌন্দৰ্য্যই আশাৰ সৃষ্টি কৰে। ই “আমাৰ অন্ধকাৰ আত্মাৰ পৰা পাল আঁতৰাই পেলায়,” ইয়াৰ পৰা অনুমান কৰিব পাৰি যে সৌন্দৰ্য্যই দুখ দূৰ কৰাৰ শক্তি আছে আৰু আমাৰ মনক পোহৰ আৰু আনন্দৰে ভৰাই তোলে।
তদুপৰি কিটছে বীৰ কাহিনীৰ ভৱিষ্যৎ আৰু শক্তিশালী মৃতকৰ কল্পিত গৌৰৱক অন্তৰ্ভুক্ত কৰি সৌন্দৰ্য্যৰ ধাৰণাটোক বহল কৰি তুলিছে। তেওঁ “আমি শুনা বা পঢ়া সকলো মৰমলগা কাহিনী” উল্লেখ কৰিছে আৰু শেষত সৌন্দৰ্য্যক “স্বৰ্গৰ পাৰৰ পৰা আমাৰ ওচৰলৈ ঢালি অহা অমৰ পানীয়ৰ অন্তহীন ফোয়াৰা” বুলি উল্লেখ কৰিছে। এই উপমাৰ পৰা অনুমান কৰিব পাৰি যে সৌন্দৰ্য্য ঐশ্বৰিক আৰু অক্ষয়, আমাৰ আত্মাক পুষ্টি প্ৰদান কৰা পবিত্ৰ অম্লৰ দৰে বৈ যায়।
এইদৰে কবিতাটোৰ কেন্দ্ৰীয় ধাৰণাটো সৌন্দৰ্য্যৰ অমৰ আৰু মুক্তিদায়ক স্বভাৱৰ আশে-পাশে ঘূৰি থাকে। চহকী চিত্ৰকল্প, বৈপৰীত্য আৰু উপমাৰ জৰিয়তে কিটছে আমাৰ জীৱনত সৌন্দৰ্য্যৰ প্ৰয়োজনীয়তাৰ বাবে এক শক্তিশালী যুক্তি আগবঢ়াইছে—কেৱল দৃশ্যগত বা সংবেদনশীল অভিজ্ঞতা হিচাপে নহয়, সততে কঠোৰ আৰু দুখী পৃথিৱীখনত অৰ্থ, আৰাম আৰু আনন্দ প্ৰদান কৰা আধ্যাত্মিক শক্তি হিচাপে।
- How does John Keats celebrate nature in the poem “A Thing of Beauty”? Explain with references from the text.
Answer: In the poem “A Thing of Beauty,” John Keats expresses his deep admiration and love for nature, celebrating its many elements as everlasting sources of beauty and joy. For Keats, nature is not only a collection of visually pleasing objects but a spiritual presence that nurtures the soul, heals the heart, and uplifts the human spirit in times of sorrow.
Keats draws inspiration from the Romantic tradition, where nature is often seen as sacred, pure, and deeply connected to human emotions. In this poem, he refers to various natural elements like the sun, the moon, old and young trees, daffodils, small clear streams (rills), musk-rose flowers, and forest glades. Each of these is described not only for its appearance but for its impact on human feelings. For instance, the trees are said to offer a “shady boon for simple sheep,” portraying nature as a nurturing force that provides shelter and comfort even to the most innocent beings.
The daffodils, green surroundings, and clear rills are all part of Keats’ larger image of a peaceful and restorative landscape. The “mid forest brake, rich with a sprinkling of fair musk-rose blooms,” paints a picture of the quiet forest filled with fragrant flowers. This tranquil setting offers relief from the “hot season,” symbolizing the harsh conditions of life. Through such descriptions, Keats suggests that nature offers a space of coolness, calmness, and beauty that contrasts the often harsh realities of human life.
Keats also includes cosmic elements—the sun and the moon—in his list of beautiful things. Their regular, comforting presence in the sky is another form of natural beauty that gives order and rhythm to life. He expands the scope of natural beauty to include the grandeur of noble lives and tales of the mighty dead, showing how even the imagined or remembered elements of nature and human greatness contribute to a person’s sense of wonder.
The poet uses the metaphor of an “endless fountain of immortal drink” to describe the constant stream of beauty that flows from the heavens. This metaphor links beauty to the divine, suggesting that nature itself is a gift from the heavens, a spiritual nourishment that sustains life. It’s not temporary or fragile; it is eternal and life-giving.
Moreover, even when people experience “despondence” and encounter the “gloomy days” or the “inhuman dearth of noble natures,” beauty in nature gives them hope and relief. Keats believes that every day we are unconsciously “wreathing a flowery band to bind us to the earth,” which means we continue to find joy and purpose through our connection with nature, even when life feels difficult.
In summary, John Keats celebrates nature as the ultimate source of beauty—one that is ever-present, life-giving, and spiritually uplifting. Through vivid imagery, peaceful settings, and metaphors of divine nourishment, he shows that nature is not just beautiful, but essential for the human experience.
২/ জন কিটছে “সৌন্দৰ্য্যৰ বস্তু” কবিতাটোত প্ৰকৃতিক কেনেকৈ উদযাপন কৰিছে? পাঠৰ পৰা উল্লেখৰ সৈতে ব্যাখ্যা কৰা।
“এ থিং অৱ বিউটি” কবিতাটোত জন কিটছে প্ৰকৃতিৰ প্ৰতি গভীৰ প্ৰশংসা আৰু প্ৰেম প্ৰকাশ কৰিছে, ইয়াৰ বহু উপাদানক সৌন্দৰ্য্য আৰু আনন্দৰ চিৰন্তন উৎস হিচাপে উদযাপন কৰিছে। কিটছৰ বাবে প্ৰকৃতি কেৱল দৃশ্যগতভাৱে ভাল লগা বস্তুৰ সংকলন নহয় বৰঞ্চ আত্মাক লালন-পালন কৰা, হৃদয়ক সুস্থ কৰা আৰু দুখৰ সময়ত মানুহৰ আত্মাক উন্নীত কৰা আধ্যাত্মিক উপস্থিতি।
কিটছে ৰোমান্টিক পৰম্পৰাৰ পৰা প্ৰেৰণা লাভ কৰে, য’ত প্ৰকৃতিক প্ৰায়ে পবিত্ৰ, বিশুদ্ধ আৰু মানুহৰ আৱেগৰ সৈতে গভীৰভাৱে জড়িত হিচাপে দেখা যায়। এই কবিতাটোত তেওঁ সূৰ্য্য, চন্দ্ৰ, বুঢ়া-সৰু গছ, ডেফডিল, সৰু সৰু স্বচ্ছ নৈ (ৰিল), কস্তুৰী-গোলাপৰ ফুল, বনৰ গ্লেড আদি বিভিন্ন প্ৰাকৃতিক উপাদানৰ কথা উল্লেখ কৰিছে। এইবোৰৰ প্ৰতিটোৰ বৰ্ণনা কেৱল ৰূপৰ বাবেই নহয়, মানুহৰ অনুভূতিৰ ওপৰত ইয়াৰ প্ৰভাৱৰ বাবেও বৰ্ণনা কৰা হৈছে। উদাহৰণস্বৰূপে, গছবোৰে “সৰল ভেড়াৰ বাবে ছাঁয়াময় আশীৰ্বাদ” প্ৰদান কৰে বুলি কোৱা হয়, প্ৰকৃতিক এক লালন-পালন শক্তি হিচাপে চিত্ৰিত কৰা হয় যিয়ে অতি নিৰীহ সত্তাকো আশ্ৰয় আৰু আৰাম প্ৰদান কৰে।
ডেফডিল, সেউজীয়া পৰিৱেশ, আৰু স্পষ্ট ৰিল আটাইবোৰেই কিটছৰ শান্তিপূৰ্ণ আৰু পুনৰুদ্ধাৰকাৰী পৰিৱেশৰ বৃহত্তৰ ভাবমূৰ্তিৰ অংশ। “মিড ফৰেষ্ট ব্ৰেক, মেলা কস্তুৰী-গোলাপৰ ফুলৰ ছিটিকনিৰে সমৃদ্ধ,” সুগন্ধি ফুলেৰে ভৰা নিস্তব্ধ অৰণ্যখনৰ ছবি এখন আঁকিছে। এই শান্ত পৰিৱেশে জীৱনৰ কঠোৰ পৰিস্থিতিৰ প্ৰতীক হিচাপে “গৰমৰ বতৰ”ৰ পৰা সকাহ দিয়ে। এনে বৰ্ণনাৰ জৰিয়তে কিটছে কৈছে যে প্ৰকৃতিয়ে মানৱ জীৱনৰ সততে কঠোৰ বাস্তৱতাৰ বিপৰীতমুখী শীতলতা, শান্তি আৰু সৌন্দৰ্য্যৰ এক স্থান প্ৰদান কৰে।
কিটছে তেওঁৰ সুন্দৰ বস্তুৰ তালিকাত মহাজাগতিক উপাদান—সূৰ্য্য আৰু চন্দ্ৰকো অন্তৰ্ভুক্ত কৰিছে। আকাশত তেওঁলোকৰ নিয়মীয়া, আৰামদায়ক উপস্থিতি হৈছে জীৱনক শৃংখলা আৰু ছন্দ প্ৰদান কৰা প্ৰাকৃতিক সৌন্দৰ্য্যৰ আন এক ৰূপ। তেওঁ প্ৰাকৃতিক সৌন্দৰ্য্যৰ পৰিসৰ বৃদ্ধি কৰি সম্ভ্ৰান্ত জীৱনৰ ভৱিষ্যৎ আৰু শক্তিশালী মৃতকৰ কাহিনীক সামৰি লৈছে, দেখুৱাইছে যে প্ৰকৃতিৰ কল্পিত বা স্মৰণীয় উপাদান আৰু মানুহৰ মহত্ত্বেও কেনেকৈ ব্যক্তিৰ বিস্ময়বোধত অৰিহণা যোগায়।
আকাশৰ পৰা বৈ অহা সৌন্দৰ্য্যৰ অহৰহ ধাৰাটোক বৰ্ণনা কৰিবলৈ কবিয়ে “অমৰ পানীয়ৰ অন্তহীন ফোয়াৰা”ৰ উপমা ব্যৱহাৰ কৰিছে। এই উপমাটোৱে সৌন্দৰ্য্যক ঐশ্বৰিকতাৰ সৈতে সংযোগ কৰে, ইয়াৰ পৰা অনুমান কৰিব পাৰি যে প্ৰকৃতি নিজেই আকাশৰ পৰা পোৱা উপহাৰ, জীৱনক টিকিয়াই ৰখা আধ্যাত্মিক পুষ্টি। ই অস্থায়ী বা ভংগুৰ নহয়; ই চিৰন্তন আৰু জীৱনদায়ক।
তদুপৰি যেতিয়া মানুহে “হতাশা” অনুভৱ কৰে আৰু “অন্ধকাৰময় দিন” বা “উন্নত প্ৰকৃতিৰ অমানৱীয় অভাৱ”ৰ সন্মুখীন হয়, তেতিয়াও প্ৰকৃতিৰ সৌন্দৰ্য্যই তেওঁলোকক আশা আৰু সকাহ দিয়ে। কিটছৰ মতে প্ৰতিদিনে আমি অজ্ঞাতে “আমাক পৃথিৱীৰ লগত বান্ধি ৰাখিবলৈ ফুলৰ বেণ্ড এটা মালা মাৰি আছো,” অৰ্থাৎ আমি প্ৰকৃতিৰ সৈতে আমাৰ সংযোগৰ জৰিয়তে আনন্দ আৰু উদ্দেশ্য বিচাৰি পাই যাওঁ, আনকি জীৱনটো কঠিন অনুভৱ হ’লেও।
সামৰণিত ক’বলৈ গ’লে জন কিটছে প্ৰকৃতিক সৌন্দৰ্য্যৰ চূড়ান্ত উৎস হিচাপে উদযাপন কৰে—যিটো সদায় উপস্থিত, জীৱনদায়ক আৰু আধ্যাত্মিকভাৱে উত্থানশীল। প্ৰাঞ্জল চিত্ৰকল্প, শান্তিপূৰ্ণ পৰিৱেশ, আৰু ঐশ্বৰিক পুষ্টিৰ উপমাৰ জৰিয়তে তেওঁ দেখুৱাইছে যে প্ৰকৃতি কেৱল সুন্দৰ নহয়, মানুহৰ অভিজ্ঞতাৰ বাবেও অপৰিহাৰ্য।
